سؤال مایکل شگفت تر از همیشه

چیزی که گفتی جالب بود عاطفه جون....

بعد پرسید که کی نوشته تو گفتی مایکل جکسون؟

هنوز به اون معلم نشون ندادم هفته ی بعد اماده کردم که بدم به خودش کلا بخونه ...بعد نظرشو بگه

ولی بعضی از متن هارو بردم تو کلاس در حالی که خودم داشتم میخوندم یه سری کنجکاو شدن بدونن چی دارم میخونم و منم بهشون دادم و گفتم که اسم نویسنده رو نمیدونم . بعد که خوندن به قدری خوششون اومده بود که اصرار داشتن من اسم نویسنده رو پیدا کنم خودشون برن کتابشو بخرن.هنوز بهشون نگفتم اسم نویسنده رو میدونم موقعی که بگم همشون متحیر میشن چون افرادی هستن که مایکل جکسون رو قبول ندارن .(البته بخاطر این که چیزی ازش نمی دونن )

برای درکش حتی لازم نیست کتابشو بخونید!
کافی به اجرای سال 88 گرمی نگاه کنید، این آدم تو طرف دیگه ای از زندگی زیست می کنه اونجا!

چه مبحث قشنگی مطرح کردی عاطفه جان.
آره مایکل یک عارف بود.
مطالعه هم در این زمینه داشته، خودش هم گفته که داشته.
بله راه آسونتر برای دونستن عارف بودنش نوشته هاشه، ولی اونچه که به مراتب بهتر و بیشتر عارف بودنشو به نمایش می ذاره هنرشه، رقصش و اجراهاش و البته دونستن اینطوری سخت تره و با ارزش تر. دیگه هلو برو تو گلو نیست! ابزارت هم فقط درکه و عشق.
از رو نوشته هاش، با (آگاهی) اون رو میشناسی و از روی اجراهاش، (فقط با عشق)! بدون دخالت کلمه ها که خیلی مواقع ادم رو به سمتی دیگه می کشونن، نه به سمتی که حقیقته و باید برسونن.
اما اینکه عارف سالک هم بوده باشه و تا کجا رفته باشه نمیدونم.
هفت شهر عشق، یعنی طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و در آخر فنا هست. چیزی که ازش دونستم این بود که تا مرحله سوم در موردش صدق میکنه و دیدم توی مایکل، ولی بقیه رو نمیدونم واقعا...
عرفان هر عارفی با عرفای دیگه فرق می کنه. هم جنسش و هم کیفیتش. در مورد مایکل، شباهت عجیبی به عرفان سهراب داره. اون هم بیشتر از شعر، توی نقاشی ش عرفان موج میزنه. مثل مایک، که توی رقصش. هر دو هم پیله ای از تنهایی داشتن همیشه...
اااا بهتره بی خیال شم دیگه، چقدر میشه در مورد این موضوع حرف زد...!

جالب بود شاپرک جون

"چقدر میشه در مورد این موضوع حرف زد...!".......... هرچقدر بیشتر بهتر.... سخنگاه برای همین باز شده دیگه

ببینید همین چند جمله ی اخر مایکل خیلی خیلی پرمعناست ..اصلا باید تفسیرش کرد . برای منم همین عجیب بود دیگه فکر نمیکردم مایکل تا این حد عارف بوده باشه . یعنی مرحله ی اخر دیگه اوجه عرفانه ....کسی که به بالاترین کمالات رسیده .......
از نظر من وقتی که شعر های مولا نا و مسائل عرفانیشوتو کلاس بررسی میکنیم برام خیلی جالبه من برای هر قممت از اون مفاهیم یاد یکی از جمله های مایکل تو کتابش میفتم ...نه مولوی سعدی هم تو گلستان از این مفاهیم عرفانی به کار برده .. کسی که همه ی مراحل عرفان رو طی کرده و به حدی از عشق به خدا رسیده که خودش رو با معشوقش (خدا)یکی میدونه . یعنی از سر عشق به قدری مطلع باشه که از خودش هم بی خبره …اختیارشو از دست میده تا جایی که هستی و وجود خودش رو فراموش میکنه و یک زندگی جدید رو اغاز میکنه ….. مثلا این مصراع از سعدی (ان را که خبر شد خبری بازنیامد) . همچین افرادی فقط و فقط عشق به خدا دارن و رسیدن به بهشت براشون مفهومی نداره.

مرحله ی اخر عرفان (فنا در راه خدا _بقا در راه خدا)

یک بار با شناخت خدا و این اگاهی می میره و دیگه به وصال خودش رسیده و یک زندگی اغاز میشه .ویژگی های عاشق و محبوب یکی میشه .چون عاشق دیگه وجود خودش براش معنی نداره و خودش رو جزئی از معشوق میبینه . (اتحاد عاش و معشوق )
الان این چند جمله ی مایکل تو قسمتی که در مورد خدا نوشته : بی کرانگی خدا مرا در اغوش میگیرد ……..ما یکی میشویم ……. این دقیقا همین مرحله ی اخر عرفانه .

فهمیدن همینا واقعا اشکمو در میاره ….که این ادم به چه اوجی رسیده بود….هر چقدر هم که فکر میکنی میشناسیش بازم خوب ازش شناخت نداری …………

من کتاب رقصاندن رویا مایکل رو که الناز جون ترجمه کرده به معلمم نشون میدم و میخوام دقیقا نظرش رو در مورد عرفانی بودن این متن بدونم … مطمئنم خیلی خوشش میاد و حتما تو کلاس بین بچه ها مطرح میکنه . قسمت جالبش اینه که اخرش اسم نویسنده رو میپرسن …

فعلا که تو کلاس چندتا از نوشته های مایکل رو بردم دست به دست بین بچه ها میچرخه و واقعا علاقه مند میشن ..حتی هنوز نگفتم بهشون که مایکل جکسون اینارو نوشته هر روز بهم یاداوری میکنن که کل نوشته ها رو براشون ببرم و اسم نویسندشو پیدا کنم .

[/size]

کار خیلی قشنگی میکنی عاطفه جون.
و جای خوشبختیه که تونستم ترجمه‌اش کنم... امیدوارم که همه اینطوری نوشته‌های مایکل رو بخونن چون این کتاب خیلی عمیقه و حرفای استادت هم اینجا بازم برامون بنویس اگه چیزی ازش گفت. اجرایی هم که حمید میگه واقعا همونطوریه.

امروز همون متن مایکل رو درمورد خدا و همین طور یه قسمتی که در مورد بچه ها نوشته به معلممون نشون دادم ..با دقتت خوند و خیلی خوشش اومده بود اسم نویسنده رو ازم پرسید منم گفتم یه نویسنده ی خارجیه دقیقا اسمش یادم نیست (میخواستم بدون این که اسم نویسنده رو بدونه در مورد نوشته قضاوت کنه ) بعد گفت این نوشته کاملا مسیر عرفانی داره به خصوص اون جمله ای که گفتم در مورد مرحله ی اخر عرفانه هم ازش پرسیدم .حرفمو تایید کرد و گفت این نویسنده رو ما نمی شناسیم که واقعا عارف بوده یا نه ولی نوع نوشته و مفهوش کاملا عرفانیه و مشخصه که نویستدش نگرش عرفانی داشته که تا مرحله ی اخر عرفان هم پیش رفته ... از خوشحالی داشتم پر درمیاوردم .

عزیز دلم،
البته که نوشته های اون کتاب کاملا عرفانی ست، و روی 90 درصد محتویات این کتابش میشه نکته های ریز و ظریف عرفانی رو پیدا و درک کرد و تحلیل کرد، اما نمیشه اینقدر قطعی بگی تا مرحله هفت و فنا رفته بوده!
تاکیدی که داری روی جمله ( بی کرانگی خدا مرا در اغوش میگیرد ……..ما یکی میشویم …….) این رو میشه یک مراقبه نامید، یک مراقبه ی کامل و واقعی همینطوریه. نه حتما نشونه ی رسیدن به مرحله آخر!
میدونی این یعنی چی؟ اینکه کسی به فنا برسه؟ یعنی طرف تموم میشه، یعنی چنان غرق خداوند میشه که که از هرچه هست و نیست غافل میشه! یعنی مسائل مادی رو با همه خوب و بدش میبوسه میذاره کنار! یعنی از خداوند، جز خداوند نمیخواد، یعنی داشتن شهرت و حفظ اون و محبوب بودن برای خلق و غیره براش مطرح نیست. نمیخوام بیشتر پیش برم، مقصودم این نیست که مایکل این نبوده، میگم از رو این 4 تا جمله چطور میشه فهمید؟ مصداق نهایت سیر و سلوک که از روی نوشتار نتیجه گیری میشه، امثال حافظ هست و البتتته مولانا، در نوع کلاسیک و سهراب ورژن مدرن ترش، که در حجم سبز کاملا پیداست که گذرونده و به آرامش رسیده...
نتیجه گیری در مورد مرحله آخر به این سادگی ها نیست! قصه قصه سیمرغه و کوه قاف فقط با یه عصا و همیان... چه رسمی شد ببخشید!
اما این در مورد نوشته ها بود، اگه به ابعاد دیگه مایکل مراجعه کنیم، اونوقت وضع فرق میکنه !
اصلا بچه ها به عقیده من برای قضاوت در مورد جایگاه عرفانی مایک، بی انصافی ست که فقط به نوشته هاش مراجعه کرد! چون اون نویسنده نبود، کلمه ها حق مطلب رو در موردش ادا نمیکنن، باید برگشت و به اصلش نگاه کرد، اصلی که آوازه خوان بود و صحنه گردان. برگردیم و به امثال کلیپ و آواز -ارث سانگ- نگاه کنیم، عرفان اش، اونجاست!
بدون شک اگه صد کتاب و نوشته علمی و عرفانی، مضرات و پیامد های تخریب محیط زیست رو شرح بدن، هیچ کدوم به گرد پای درد ناشی از درکی، که ارث سانگ توی قلبتون میکوبه نمیرسن!

دقیقا شاپرک جان با حرفات موافقم .منم وقتی به معلممون نشون دادم گفت که من نویسنده رو نمی شناسم که وقعا عارف بوده یا نه ولی این نوشته عارفانه ست و اون جمله ی اخر هم مرحله ی اخر عرفانو نشون میده و این که مطمئنا هرکس بوده نگرش عرفانی داشته ..این که گفتی مراقبه به نظرم در مورد مایکل درست تر باید باشه .......رسیدن به همچین مقامی واقعا تحسین برانگیزه .........